46438_10151144049160895_641232458_n▇ Το παιδί αυτό εμείς το ξέρουμε πολύ πριν εσείς ανακαλύψετε την τρομερή και ταλαντούχα προσωπικότητά του.Πάμε πίσω στο 2004 για να τον ανακαλύψουμε: η εποχή που ακόμα δεν είχε κατασταλάξει τι ακριβώς ήθελε να κάνει και στο γεμάτο ιδέες μυαλό του συγκρούονταν πολλά. Η εποχή που μας είχε κάνει τα νεύρα τσατάλια (καλά αυτό το κάνει με επιτυχία και το 2013), κυνηγώντας να κάνει ένα chat room απέναντί μας… (ήθελες να γίνεις ανταγωνιστής, ε;). Η εποχή που μετά από έναν καφέ στην Πλατεία Βικτωρίας αποφάσισε πια!!!
Η δική μας πάγια φιλοσοφία ήταν πως δε μας ενδιαφέρει να γίνουμε εμπορικοί, να κυνηγήσουμε τη διαφήμιση, να φτιάχνουμε στα προφίλ μας βιογραφικό με το να ανταγωνιστούμε με ότι υπήρχε τότε ή ότι θα φτιαχνόταν μετά.
Από τότε ίσχυε αυτό ως και σήμερα. Έτσι όταν ο Ανδρέας, μας είπε τη σκέψη του να κάνει ένα gay site ήμασταν οι πρώτοι που χαρήκαμε και του είπαμε «προχώρα το». Έτσι γεννήθηκε το gayworld.gr, που έχοντας την απόλυτη στήριξή μας, ήταν το πρώτο site στο οποίο παραχωρήσαμε το δικαίωμα να έχει link του Gayhellas Chat εκτός από εμάς (για όσους ασχολούνται με τα νούμερα των sites καταλαβαίνουν τι σημαίνει αυτό).
Τα χρόνια πέρασαν και μας εξέπληξε ευχάριστα με τις δραστηριότητές του αν και πολλές φορές μάς έβρισκαν «απέναντι» μιας και σε κάποια θέματα είχαμε διαφορετικές απόψεις για το πώς πρέπει να παρουσιάζονται.
Όλα μέσα στο παιχνίδι είναι όμως…

GH:Ιδιοκτήτης του gayword.gr, εκδότης εντύπων Screw & Ροζ Καφενείου, project manager σε εταιρεία παραγωγής γκέι πορνό ταινιών, υπέρμαχος του γκέι ακτιβισμού, promo manager της ομάδας χειροποίητου κοσμήματος Handmade Dreams. Ήρθες στην Αθήνα το 2002 από την Κύπρο. Φανταζόσουν τότε πως ερχόμενος στην ελληνική πρωτεύουσα η πορεία σου θα ήταν τόσο γεμάτη και τόσο αναγνωρίσιμη;
A.I.:Κάθε άνθρωπος που είναι αναγκασμένος να δουλέψει για να ζήσει πρέπει να ασχοληθεί με πράγματα που να του αποφέρουν έσοδα. Έτσι κι εγώ μέσα από όλες αυτές τις ασχολίες που προανέφερες είχα ως πρωταρχικό σκοπό την επιβίωση. Φυσικά από τα πιο πάνω πρέπει να αφαιρέσεις τον Ακτιβισμό, που περισσότερα προβλήματα μου δημιούργησε (γέλια). Η όποια αναγνωρισιμότητα ήρθε αργότερα μέσα από την επιτυχία των ασχολιών αυτών. Αν και δε νομίζω ότι είμαι ιδιαίτερα γνωστός. Ελπίζω ότι το έργο μου θα γίνει γνωστό και θα αναγνωριστεί από τις επόμενες γενιές, ιδιαίτερα ένα project που τρέχω εδώ και πολύ καιρό και θα το ανακοινώσω τον Σεπτέμβριο ή Οκτώβριο αυτού του έτους.

GH:Ποια από όλες αυτές τις δραστηριότητές σου σε έχει «ταλαιπωρήσει» πιο πολύ;
A.I.:Οι παραγωγές ταινιών. Οι Έλληνες gayς έχουν τόσα κόμπλεξ που θα τολμούσα να πω ότι φοβούνται να κοιταχτούν στον καθρέφτη. Έτσι, όταν εκδηλώσει καμία θρασυτάτου, ενδιαφέρον συνήθως απορώ από ποια μπαζολία το ‘χει σκάσει. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που τόσα χρόνια κατάφερα με μεγάλη δυσκολία να κάνω μόνο δυο σκηνές, το «Δυο λαλούν και Μια χορεύει» και τα «Φοιτητικά Παλουκώματα». Τολμώ να πω ότι είναι ο μόνος τομέας στον οποίο θα αναγκαστώ να παραδεχτώ πανηγυρικά ότι απέτυχα, αν και δεν το έχω βάλει ακόμα κάτω. Θα το παλέψω για ακόμα ένα με δύο χρόνια.

GH:Πολλοί, στο άκουσμα ερωτικής ταινίας περίμεναν να δουν μιαν ταινία με hardcore σκηνές και πίστευαν πως θα είχαν τη δυνατότητα να την «κατεβάσουν» στον υπολογιστή τους. Αντίθετα, ήταν μιαν ήπια ταινία, σχεδόν μικρού μήκους, και με δύο «ιδιωτικές» προβολές σε γνωστά γκέι αθηναϊκά μαγαζιά. Μίλησέ μας γι’ αυτό.
A.I.:Οι ταινίες είναι κανονικές τσόντες. Δεν είναι αισθησιακές ταινίες. Φαίνεται κανονικά η ερωτική πράξη. Η διείσδυση. Δε θα έκανα σε κανέναν τη χάρη να του χαρίσω κάτι στο οποίο έχω επενδύσει και χρόνο και χρήμα. Οι προβολές ήταν τέσσερις και όχι δύο. Η πρώτη έγινε στο S-cape Army Academy, οι επόμενες δυο έγιναν στο Vise Versa (το παλιό Kazarma club) και, τώρα θα βγάλεις και είδηση, η τελευταία λοιπόν έγινε σε ένα σπίτι στα Πατήσια, όπου ακολούθησε και παρτούζα. Άλλωστε αυτό προσπαθώ να κάνω και μέσα από τις ταινίες μου: να απομυθοποιήσω δηλαδή το γκέι σεξ. Άσχετο, αλλά ήταν πολύ πετυχημένη παρτούζα· μακάρι να γινόντουσαν συχνότερα τέτοιες οργανωμένες ενέργειες, αλλά θέλουν χρόνο και κόπο για τη διοργάνωση και δε βλέπω και πολλούς πρόθυμους διοργανωτές (γέλια).

GH:Έχουμε κρατήσει τη δήλωση πως η νέα ταινία σου θα βγει μέσα στο 2013. Έχει βρεθεί το budget για να γίνει, έχει γίνει κάποιο casting για αυτήν;
A.I.:Αυτή την στιγμή δε σου κρύβω ότι με τόσα φέσια και φόρους, Τ.Ε.Β.Ε. και τα λοιπά υπάρχει φοβερή έλλειψη μπάτζετ. Πάντως, αν ενδιαφέρεται κάποιος να μπει χορηγός… πολύ ευχαρίστως.
GH:Από τον Οκτώβριο του 2008 έως τον Ιούλιο του 2011 εκδίδεις το «Screw» απέναντι σε ένα πετυχημένο «Antivirus» με εντελώς διαφορετική θεματολογία και ύφος. Πόσο μεγάλο ρίσκο ήταν για έναν νέο εκδότη η κυκλοφορία ενός τέτοιου εντύπου;
A.I.:Το ρίσκο δεν ήταν τόσο λόγω του «Antivirus», το οποίο τότε είχε διακόψει προσωρινά τη λειτουργία του (αν δεν κάνω λάθος έκανε 8 μήνες να βγάλει τεύχος), όσο η ανταπόκριση που θα είχε ο κόσμος απέναντι στο νέο έντυπο. Το ρίσκο βρισκόταν κυρίως σε δύο επίπεδα: στην υποδοχή του περιοδικού από τον κόσμο και στην οικονομική βιωσιμότητά του. Νομίζω ότι τα κατάφερε πολύ καλά και στις δύο παραμέτρους. Βέβαια, μεγάλο μέρος της επιτυχίας οφείλεται και στους άλλους ανθρώπους της συντακτικής ομάδας, τον Γιώργο Τσιτιρίδη και τον Άρη Μπατσιούλα, τον άνθρωπο που κρυβόταν πίσω από τον θρυλικό «ΠΟΘΟ».
Η επιτυχία του «Screw» ήταν μεγάλη γιατί απευθύνθηκε σε ένα κοινό το οποίο δεν καλυπτόταν από κάποιο άλλο έντυπο. Κατάφερε να αποκτήσει πιστό κοινό και έτσι σιγά σιγά καθιερώθηκε στην συνείδηση του μέσου πούστη.

GH:Τον Νοέμβριο του 2011 ξαναταράζεις τα νερά με την εφημερίδα «Ροζ Καφενείο», μιαν «ασπρόμαυρη φωτοτυπία», όπως χαριτωμένα ειπώθηκε, η όποια έβγαινε μηνιαία (πράγμα δύσκολο για την ήδη υπάρχουσα κρίση που είχε ξεκινήσει) και ανανεώνοντάς τη μέσα σε 10 μήνες σε μιαν κανονική εφημερίδα. Το γεγονός πως σταμάτησες την έκδοση του «Screw» δε σε φόβισε στο να τολμήσεις το βήμα αυτό;
A.I.:Η διακοπή της κυκλοφορίας του «Screw» ήταν μιαν επαγγελματική απόφαση οδυνηρή για μένα. Δεν ήθελα να διακόψω την κυκλοφορία, αλλά αφού το μέλλον φαινόταν δύσκολο έπρεπε να πάρω το ρίσκο και να σταματήσω κάτι το οποίο πιθανότατα να με έβαζε σε μπελάδες. Το κόστος του «Screw» ήταν όσο σήμερα στοιχίζουν 7–8 τεύχη του «Ροζ Καφενείου». Οπότε καταλαβαίνετε για τι ποσά μιλάμε. Τελικά δικαιώθηκα γιατί ένα έντυπο που κυκλοφόρησε αργότερα στα πρότυπα του «Screw» δεν κατάφερε να επιβιώσει στην αγορά. Την ίδια κατάληξη θα είχε φυσικά και το «Screw».
Το «Ροζ Καφενείο» είναι προσαρμοσμένο στις κακές οικονομικές συνθήκες της εποχής. Είναι ευέλικτο και προσαρμόζεται εύκολα στις αλλαγές των οικονομικών συνθηκών. Γι’ αυτό κατάφερε και επιβίωσε και εξελίχθηκε από ασπρόμαυρη εφημερίδα σε έγχρωμο περιοδικό. Έχει προσιτές τιμές και μπορεί ο καθένας να διαφημιστεί και να προωθήσει την επιχείρησή του μέσα από τις σελίδες του σε πολύ προσιτές τιμές.

GH:Ένα γκέι έντυπο πιστεύεις πως πρέπει να είναι αντικειμενικό στην ενημέρωση που κάνει στο κοινό του ή ισχύει ο νόμος του κέρδους… δε με πληρώνεις, δε σε αναφέρω;
A.I:Κάθε έντυπο πρέπει να είναι αντικειμενικό. Φυσικά, όταν έρχεται κάποιος με τσαμπουκά και απαιτεί να τον διαφημίζεις τζάμπα γιατί δεν πάει καλά το μαγαζί του, αυτό δεν είναι εις βάρος των άλλων που στηρίζουν οικονομικά το έντυπο; Όσο για τον νόμο του κέρδους που αναφέρεις, εγώ θα σου έλεγα ότι είναι ο νόμος τις επιβίωσης. Αυτοί που σε στηρίζουν για να υπάρχεις είναι οι πρώτοι που θες να πηγαίνουν καλά για να μπορούν να σε στηρίζουν και στη συνέχεια. Δηλαδή είναι σαν αυτό που λέμε «ότι δίνεις, παίρνεις». Φυσικά, εγώ ενδιαφέρομαι πρωτίστως για τους συνεργάτες μου που με στηρίζουν και δευτερευόντως για όλους τους υπόλοιπους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υπάρχει κάποια εμπάθεια απέναντί τους. Εμπάθεια υπάρχει μόνο όπου υπάρχουν τσαμπουκάδες και απαιτήσεις εκτός λογικών πλαισίων. Γενικότερα όμως, αν υπάρχει χώρος στο έντυπο, αναφέρω και events ή κάνω κοινωνικά σχόλια και από άλλες επιχειρήσεις που δε συνεργάζονται μαζί μου. Ποτέ όμως δε θα δείτε σχόλια για επιχειρήσεις που το απαιτούν. Η επιλογή κάθε επιχείρησης να διαφημιστεί ή όχι στο περιοδικό είναι αναφαίρετο δικαίωμά της, όπως αναφαίρετο δικαίωμά μου είναι να επιλέγω την ύλη και τις αναφορές που θα κάνω στο έντυπό μου.

GH:Ανήκεις στην κατηγορία των ανθρώπων που στηρίζουν θερμά τον θεσμό του γάμου μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου. Πόσο εφικτό πιστεύεις πως είναι αυτό να το δούμε στην Ελλάδα, όταν ως τώρα δεν έχουμε καταφέρει ούτε το σύμφωνο συμβίωσης να πετύχουμε;
A.I.:Στηρίζω τον θεσμό του γάμου στα πλαίσια της στήριξης στα ανθρώπινα δικαιώματα. Θέλω όλοι οι πολίτες της χώρας να έχουν τα ίδια δικαιώματα. Για την Ελλάδα έχω να πω ότι είναι μια χώρα απρόβλεπτη στην οποία τα πάντα δυνατά και αδύνατα ταυτόχρονα. Δεν μπορείς να ξέρεις τι θα σου ξημερώσει. Η Κύπρος όπως φαίνεται θα τα καταφέρει πριν από εμάς. Για άλλη μια φορά θα γίνουμε η ουρά της Ευρώπης, δικαιώνοντας όλους όσους υποστηρίζουν ότι η χώρα δεν έχει καμία θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
GH:Φήμες… ή όχι σε φέρουν να είσαι σε δικαστική διαμάχη με ανταγωνιστή σου (αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τον όρο ανταγωνιστής, μιας και οι πορείες σας δεν έχουν κανένα σημείο επαφής) για συκοφαντική δυσφήμιση. Παρ’ ότι ξέρω πως δεν μπορείς να πεις πολλά όσο το θέμα δεν έχει εκδικαστεί, θες να μας το σχολιάσεις;
A.I.:Οι επαγγελματικές μας διαδρομές με το συγκεκριμένο άτομο δεν είχαν καμία επαφή. Αυτό που πιστεύω ότι τον ενόχλησε περισσότερο ήταν το μερίδιο αγοράς που κέρδισα και η ταχύτητα με την οποία έγινε αυτό. Όπως και να ‘χει, κάθε άνθρωπος που ασχολείται με το επιχειρείν γνωρίζει ότι όλα αυτά είναι στο πρόγραμμα, πόσο μάλλον όταν είναι επιτυχημένος την στιγμή που οι άλλοι βουλιάζουν. Οι φήμες αληθεύουν με έχει μηνύσει ένας κύριος, ο οποίος κυκλοφορεί και με ψευδώνυμο ή και καλλιτεχνικό όνομα, το οποίο αν μεταφράσεις στα ελληνικά καμία σχέση με το πραγματικό του όνομα. Έχω την εντύπωση ότι η μήνυση έγινε περισσότερο για λόγους εντυπωσιασμού. Αλλά να σου πω και το άλλο; Αφού ένιωσε ότι υπάρχει θέμα, καλά έκανε και το έκανε. Είναι ένδειξη αστικού πολιτισμού και μπράβο του που, ενώ θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει άλλους τρόπους, επέλεξε τον πιο πολιτισμένο ανεξάρτητα από την έκβαση της υπόθεσης. Κατά τα αλλά ο χρόνος θα δείξει τι μπορεί να κερδίσει ή να χάσει ο ίδιος με αυτήν την κίνησή του. Και παρ’ όλο που κατά το παρελθόν έχει καταφερθεί δημόσια απαξιωτικά απέναντί μου, και θα μπορούσα να έκανα κι εγώ κάτι παρόμοιο, επέλεξα να τον αγνοήσω επιδεικτικά πρώτον γιατί δεν είμαι δικομανής και δεύτερον γιατί η δουλειά μου είναι η απάντησή μου σε όλους όσους κατά καιρούς ασχολούνται μαζί μου.

GH:Τις τελευταίες μέρες ασχοληθήκαμε με την περιβόητη διαφήμιση μιας εταιρείας παροχής ταξιδιωτικών υπηρεσιών και το «ομοφοβικό» μήνυμά της. Πιστεύεις πως η συγκεκριμένη διαφήμιση είναι περισσότερο ομοφοβική από την κατά καιρούς σάτιρα που κάνουν κάποιοι διασκεδαστές παριστάνοντας γκέι καρικατούρες, πλασάροντας λανθασμένη και άσχημη εικόνα για τους γκέι;
A.I.:Η διαφήμιση, πέρα από το επιφανειακό χιούμορ που είχε, ήταν όντως, κατά τη γνώμη μου, πολύ ομοφοβική. Κι αυτό γιατί αναπαρήγαγε διάφορα στερεότυπα που έχουν περάσει στην κοινωνία για τους γκέι. Η αλήθεια είναι ότι η αντίδραση της γκέι κοινότητας ήταν δυσανάλογα μεγαλύτερη από το βάρος που θα μπορούσε να έχει η διαφήμιση από μόνη της, με αποτέλεσμα οι αντιδράσεις αυτές να γίνουν το καλύτερο κανάλι διαφήμισης που θα μπορούσε να φανταστεί ποτέ η συγκεκριμένη εταιρεία. Δηλαδή, όπως αποδείχτηκε στην πράξη, μέσα από τις έντονες διαμαρτυρίες μας τους κάναμε και τζάμπα διαφήμιση.
Τώρα σχετικά με τους διασκεδαστές που λες, αυτό έχει να κάνει ποια πολιτική απόχρωση έχει ο διασκεδαστής. Για παράδειγμα, ύπαρχει κάποιος γνωστός-διάσημος διασκεδαστής-«ηθοποιός», με εβδομαδιαία σατυρική εκπομπή, που έχει κολλήσει σαν τσιμπούρι στον ΣΥΡΙΖΑ, τότε είναι ΟΚ γιατί εμπίπτει στα πλαίσια της σάτιρας. Αν είναι όμως μιαν καπιταλιστική επιχείρηση που έχει ως σκοπό το κέρδος και έχει πιθανόν κάποιους υπαλλήλους τους οποίους φυσικά θα εκμεταλλεύεται, σύμφωνα με τα απαρχαιωμένα βιβλία του 1940 που βρίσκονται στις υπόγειες βιβλιοθήκες του Κ.Κ.Ε., για να βγάλει κέρδος καταπατώντας το δίκαιο του εργάτη, τότε είναι καταδικαστέο.
Η άποψή μου είναι ότι και για τις δύο περιπτώσεις θα έπρεπε να υπάρχει καταδίκη, αλλά όταν στους LGBT ακτιβιστικούς κύκλους έχουν παρεισφρήσει διάφοροι, οι οποίοι προσπαθούν να οικειοποιηθούν την Κοινότητά μας για να αποκομίσουν πολιτικά ωφέλη, τα οποία πιθανόν να θέλουν να εξαργυρώσουν αργότερα, αυτά που συμβαίνουν θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον αναμενόμενα και να μην εκπλήσσουν κανένα.